Concerten en festivals, ooit ging ik veel naar deze evenementen, maar ineens ben je 30+ en hoeft het grootschalige niet meer zo en ga ik liever een paar keer per jaar eens naar een kleinschalig concert of festivalletje. Overigens helpt het gebrek aan een auto en niet op de handigste plek ter wereld wonen daar ook bij. Plus de laatste keren op grote festivals hielp de gemiddelde leeftijd ook niet erg. Waarbij ik dan wel moet opmerken dat dat in Brussel (lees: Les Nuits) en Amsterdam meevalt (In Frankrijk ook heb ik me laten vertellen maar dat is al helemaal niet lopend te doen). Echter, vanavond begint er een festival in Utrecht waar toch heel wat lekkers gaat spelen, het Le Guess Who? Dat is nu echt zo een festival dat je zelf verzonnen zou willen hebben. Nou ja, tant pis enzo.
En dan nu schaamteloze reclame, want bent U 30+ en meer van de klassieke muziek, woont U in de buurt van Antwerpen, dan ga vanavond eens naar de premiere van "Een Nieuw Requiem". De muziek is herschreven door degene die me ooit nog een hittune beloofde bij mijn 'briljante' songteksten. Daar kan ik nu natuurlijk naar gaan fluiten ;)
Nee voor die Start To Run cassette van Evi moet je bij mij niet zijn, mensen die via google alhier terecht komen. Trouwens wees eens creatief en maak er zelf één (die van mij is mislukt maar toch). En de madam zelve is inmiddels aan het golfen geslagen toch? Ik wil best een deuntje op blokfluit of stylophone doen maar of je dat tijdens het hobbelen wil horen, vraag ik me af, tenzij je harder wil lopen om maar bij het geluid weg te komen, maar dat gaat met die doppen in je oren niet lukken! Tot zover de dienstmededeling.
Vroegah, toen ik nog een tienertje was, was de radio om allerlei redenen DE manier om in slaap te komen. Het begon met de muziek en verhalen van John Peel op BFBS, de vrijdagavond van Veronica en wat later de Freakolympics van Rob Stenders. Ik smulde van de (oude) muziek en ook vooral de verhalen achter de platen, snorde albums vervolgens op en ontdekte nog meer muziek. Helaas geloof ik radio dj's tegenwoordig niet meer zo op hun blauwe ogen, en weet ik dat veel verhalen van de duim zijn of op zijn minst nogal opgeblazen. Dus als ik al muziek luister voor het slapengaan, dan liefst geen gezwans van mannetjes van de radio erdoorheen. Maar gisteren was er voor een keertje een uitzondering, tijdens het laatste uurtje Select op StuBru was de plaatjeskeuze aan Bert Ostyn (van AM), en dat was weer eens ouderwetsch een fijn muzieklesje voor het slapengaan. Hier het lijstje, want de stubru site is ook niet meer wat het geweest is en vooralsnog hebben ze geen directe link:
QOTSA Regular John DAVID BOWIE Ashes to ashes FRANCE GALL Poupée de cire, poupée de son SCREAMING JAY HAWKINS I put a spell on you MAJOR LAZER Lazer theme TOM WAITS Russian dance MILES DAVIS Black satin THE BAD PLUS Lithium RUFUS WAINWRIGHT Cigarettes & chocolate milk SERGE GAINSBOURG Ballade de Melody Nelson
Nu dus op zoek naar die van Miles Davis en The Bad Plus. En "Poupée" mag langzaam wel weer uit het hoofd vertrekken! Luisterlink via de herbeluister knop hier ('doorspoelen' naar 2.00 uur).
Voor de tweede keer in de afgelopen week, weer zo een artiest die je loved or leaved. Hopelijk wordt het geen vlees noch vis (of misschien is dat maar goed ook) met die twee nieuwe plaatjes van Hawksley Workman die hij in januari uitbrengt. Bedazzled, was ik door zijn plaatje (Last Night We Were) The Delicious Wolves en zijn spoken word + gezongen wervelstorm performance tijdens Crossing Border in 2002. Lover/Fighter ging nog wel, maar daarna ben ik Workman uit het oog verloren. Benieuwd wat het gaat worden, komend jaar ... en komt hij ook nog eens naar Europa, al weet ik niet zeker of ik dat wel wil zien. Zijn optreden in A'dam staat zo in het geheugen gegrift dat het misschien wel eens een teleurstelling zou kunnen worden. Het nieuws heeft wel de herontdekking van Delicious Wolves (komt nog wel terug in Grijsgedraaid) tot gevolg (en het terugvinden van de Woodface cd), dus hierbij een schoon lied van dit album.
Er zullen vast wel boeken over geschreven zijn, maar dat zoek je maar in je eigen tijd uit. Kortgezegd, er zijn er wel een paar die het kunnen in mijn opinie. Miranda Hart viel me in ieder geval op in Lee Mack's Not Going Out en heeft nu ook een eigen 'sitcom'. Eigenlijk is dit een script voor een show op de BBC een paar jaar geleden, dat een radio com (??) werd en nu weer omgeschreven is naar een comedy voor den televe. Anyway, afgelopen maandag was de eerste aflevering (op zondag na Top Gear de herhaling) en ik ben impressed. Of dat nu komt omdat het gewoon een sterke comedienne is of dat sommige dingen nogal herkenbaar zijn (al had ik het verleden meer de neiging om in arty filmhuizen met de wenteltrap in het café te vallen of bij de gewone bioscoop een grand entrance te maken waardoor ik een maand later nog rondstrompelde (ivm twee flink gekneusde voeten/enkels)) geen idee. Verwacht in ieder geval een beetje oldskool Britse comedy vanavond om 21.30 op BBC2. PS. Tegenwoordig doe ik een klucht met deuren, mocht je je het afvragen.
Of toch niet zo heel erg eigenlijk. Maar een aanrader is dit integraal concert in Hoxton Hall van 6 augustus jl. wel! Vorig jaar kwam ik de Wild Beasts via een radio-programma van Steve Lamacq op het spoor en was ik helemaal weg van "Brave Bulging Buoyant Clairvoyants". Inmiddels zijn er twee schijfjes verschenen, die ik *schaam* nog steeds niet heb aangeschaft, maar dit concert van 60 minuten geeft me nu wel die schop onder mijn kont. Na de klik kun je een uur genieten, terwijl het buiten regent.
Een zoektocht door de grijsgedraaide postjes, leert mij dat ik nog geen dEUS album voorbij heb laten komen (tagging zou misschien toch wel handig zijn). En aangezien over een paar weken na 15 jaar een geremasterde versie van WCS uitkomt (de datum is inmiddels verplaatst naar 4 december), laat ik dus die plaat even links liggen, maar ga naar The Ideal Crash. Een album dat ik pas een jaar of 6/7 geleden aanschafte en me ook eigenlijk weinig deed op "One Advice, Space", "Instant Street" en "Everybody's Weird" na. Zie ook mijn eerdere uitspraken. Tot een paar weken geleden dus, ineens schijn ik het licht gezien te hebben en staat de plaat op repeat. Geen idee eigenlijk waarom maar ze is me ongemerkt onder de huid gekropen. Favorieten blijven de bovengenoemde platen maar vooral ook "The Magic Hour" (live geluidskwaliteit zozo), "Magdalena" en "Dream Sequence #1" (een stukje met beelden van Berlijn).
In verband met het nog niet draaien van Les Barons, Tempo Of A Restless Soul en The Imaginarium of Doctor Parnassus was de keuze tussen Micmacs à tire-larigot, Julie and Julia én My Queen Karo snel gemaakt, want Micmacs schijnt qua verhaal niet je dat te zijn (beelden dan weer wel) en Julie and Julia is wel een typische hollywoodfilm en daar niet veel zin in. My Queen Karo it was dus. Aanrader? Hm, geen idee, de film moet even bezinken en tja hippies tis een apart fenomeen. Grappig wel dat de film in 1974 in Amsterdam speelt (tijdsbeeld klopt volgens mij niet altijd helemaal) en dat ik een jaar later daar ook ergens rondkroop (all be it in een studentenflat). Kindertijdherinneringen ook o.a. het kammetje, voor de buis Top Pop kijken, bepaalde gebaren. De trailer hierbeneden:
Was effe een paar dagen op tour door België via de AB, een jazzcafé in Vorst en de straten van Brussel met een stopover in Het Depot. En de madam was straf, daarmee bedoelend dat ik eindelijk Natasha Khan aan het werk heb gezien en t was met kippen (of kieken)vel ook nog eens. Wat ik niet kan zeggen van haar voorprogramma Hecuba, want arty farty om het arty farty daar heb ik niet zoveel mee, en de sirenes luiden nog na in mijn hoofd.
![[Powered by Blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton1.gif){kind=small}
