Sufjan Stevens, een naam die ik tot een maand geleden wel kende maar waarvan de paar dingen die ik ervan hoorde me niet echt iets deden en op één of andere manier voelde ik ook niet de behoefte om me eens in de muziek te verdiepen. Waarschijnlijk omdat de mens door critici de hemel in geprezen wordt en dan heb ik vaak al een aversie (sorry ik ben van het rare soort). Tot "I Walked" dus.
En nu
The Age Of Adz. Wat een album! Meteen al gepakt toen ik het vorige week voor het eerst hoorde via NPR en nu is de cd een nonstopper, die iedere luisterbeurt weer wat prijsgeeft. Plus ineens ben ik weer van het van voor naar achteren luisteren van een nieuw album (vooral platen die de laatste decennia uitkwamen willen nog wel eens in de shuffle terecht komen). Er staan twee nummers die vooralsnog niet smaken, maar de tand des tijds moet natuurlijk nog uitwijzen hoe ik het album na de incubatietijd bekijk. Overigens zijn de meningen bij de oude fans zeer verdeeld, maar die voorkennis heb ik niet en eerlijk gezegd de afgelopen weken heb ik wat ouder materiaal geluisterd en dat smaakt toch niet zo lekker als
The Age Of Adz. Luisteren kan (nog) via de luisterpaal en op
de bandcamp pagina van Sufjan Stevens, maar beter nog schaf dat album aan!