Van blogs via gedichten naar songwriting en terug via schrijvers, komieken en hip hop, over 2 weken is het London Word Festival in de East End. Geen idee waarom ik er niet ben.
Kwam ik er een paar weken geleden al achter dat the Angel en Pentonville Road op de britse versie van Monopoly staan, nu kun je nog een maand stemmen op de wereld versie van het spel. Ik ben voor London en Brussel (wat een verrassing).
Aanstaande zaterdag in Luik, de binnenhuisversie van Les Ardentes in de zomer. Een indrukwekkende line-up vooral in de Sphere Room met o.a. Erol Alkan, Goose, The Whip, Does it offend you, yeah!, Brodinski en Felix da Housecat.
Na 80 jaar afwezigheid is Arid terug. De afgelopen jaren stonden in het teken van o.a. een solo-album, bijbeunen, ziekte en een 3D film. Maar vanaf vandaag ligt 'All things come in waves' in de winkel (in België). Voorproefje hier:
Anne Robinson kan me gestolen worden, over Chazia hebben we het al helemaal niet. Eigenlijk heb ik die hele hype nooit begrepen, maar dit is misschien dan toch een reden om één keer te kijken. Want wie herinnert zich niet de feud tussen Oasis en Blur (vooral opgezweept door de media)?
Dus wat doe je als je in London bent? Een hollandse appeltaart bakken natuurlijk, zonder bakervaring, 'rare' engelse maten en een nederlands recept. Och ja lol hadden we in ieder geval.
Vorige week de film Heima van Sigur Rós gezien en gisteravond de special op de BBC over deze film en de band. Iedere keer weer kippenvel en intense rust als ik deze heren en de dames van Amiina hoor spelen. Starálflur heb ik volgens mij al duizenden keren gehoord (zowel live als cd) maar het raakt me iedere keer weer. Terwijl ik van Radiohead hyper nerveus word. De trailer:
Na het tig keer in London gehoord te hebben, is het blijven hangen (en het is niet eens brits (dacht eigenlijk wel dat het Chris Martin was). Lupe Fiasco ft. Matthew Santos.