Alleen maar omdat het me aan mijn oma herinnert, de plakkende kiezen die je ervan krijgt en de emmertjes die ik gebruikte van het merk om zandkastelen mee te bouwen, want eh zo goed is de commercial ook weer niet.
Ik denk dat ik voor het eerst iets van het album Fear van John Cale bij de Freakolympics op 3FM hoorde (maar het kan ook een ander album van hem solo zijn geweest). In ieder geval kwam ik uiteindelijk bij dit album uit (overigens hebben veel mensen nogal moeite om JJ en John uit elkaar te houden, ook de platenboer) en bleef ik maanden aan het album hangen. Daarna zag ik John Cale twee maal live, alleen aan de piano in de Paradiso en in de Effenaar met band en was ik twee keer diep onder de indruk. Mijn favorieten op dit album zijn Buffalo Ballet, Barracuda, Emily en vooral Momamma Scuba. Buffalo Ballet live in de jaren 70:
Dit blog gaat vooral over muziek en radio. Film kom je niet al te vaak tegen, maar de film In My Father's Den die ik vannacht bij de BBC zag is een aanrader. Toegegeven, ik was vooral geïntrigeerd door het feit dat Matthew Macfadyen in de film speelt (bekend van o.a. Pride & Prejudice en Little Dorrit) en ik wel eens wilde zien hoe hij eruit zag in 'normaal' kloffie. Maar eenmaal aan het kijken kwam ik erachter dat dit één van de meest indrukwekkendste films is die ik in de afgelopen jaren heb gezien, niet alleen is Macfadyen steengoed maar de rest van de cast levert ook subliem werk. Van begin tot het einde zet de film je op een verkeerd been en de muzikale teksten (van o.a Patti Smith en Turin Brakes) plaatsen de scenes naar een nog hoger niveau. De film kwam in 2004 uit dus nieuw is het niet maar ga dat zien! Ben je meer van boeken dan is hier het origineel.
In het begin moest ik even wennen maar ik ben om. Waarschijnlijk heeft de sinds kort opgedane lichte obsessie voor aparte muziekinstrumenten er wel mee te maken -daar kom ik over een paar maanden nog wel op terug- en het feit dat die plaat ongelofelijk springgevoelig is. Bij last.fm volledig te beluisteren, New Delhi van Barbie Bangkok.
Deze week werd ik er via deze weg attent op gemaakt, de sessies die 3v12 opneemt in een lift genaamd: (Behind) Closed Doors. Hier staan de London Calling sessies (met o.a. Slow Club en Esser) en hier vind je de andere ascenseur opnamen (o.a. The National, Badly Drawn Boy, Kula Shaker, Zita Swoon, Sophia, British Sea Power, Tom Barman (zonder lift), Apples in Stereo, The Levellers, Patrick Wolf, Lou Rhodes en Bon Iver). Mocht je je vervelen in deze donkere dagen :) Voorproefje:
Vanaf vanavond is er weer een reeks Belpop gepresenteerd door de hierbeneden bedoelde Luc Janssen (in het Sigur Rós verhaal). Iedere week komt er een andere band/zanger langs te weten Lou Depryk, The Kids, De Kreuners, Front 242 en Raymond van het Groenewoud. Ik moet eerlijk bekennen de helft ken ik niet maar des te interessanter om te zien wat de historie is van de Belgische pop. De spits wordt om 22.05 uur afgebeten door het verhaal van Arno. Die is mij dan wel bekend en ik zag em ook eind augustus op een festival.Eerlijk gezegd Arno van op plaat is oké, maar live hoeft het wat mij betreft niet zo, al is het fenomeen (plus zijn rider) en zijn fans wel interessant om te zien. Hopelijk gaat de muziek op TV dan met volle kracht door en komt de nieuwste reeks van Live from Abbey Road ook eindelijk over 6 weken op TV.
Een beetje een vreemde eend in de bijt hier, maar het gaat om grijsgedraaide platen en daar hoort deze dus ook bij. Aangezien ik dit weekend zowel de Nederlandse als Vlaamse intocht op TV heb gezien van de Goedheiligman, en ik dus een beetje in die sferen ben: 26 Sinterklaasliedjes door de Damrakkertjes o.l.v. Hans de Jong (rechtsbeneden de 1979 versie). Bij het hele Sinterklaasgevoel horen wat mij betreft niet echt de cadeaus maar meer het schoenzetten met wortel en bakje water, liedjes zingen bij de open haard (ja een echte), de spanning of er wel of niet iets in de schoen zat in de weken voorafgaande aan Sint-Nicolaas, de tekeningen die je maakte, het pakpapier en het zo vroeg mogelijk op 6 december opstaan om te kijken of hij daadwerkelijk langs was gekomen (en 's nachts luisteren of je de pieten hoorde). Er rest mij wel één vraag, waarom heet het Vlaamse paard Slecht Weer Vandaag en het Nederlandse Amerigo? En de naamdag is op 6 december media!
Grijsgedraaid #4 Mijn dierbaarste album (en ook het meest gedraaide): Ágætis Byrjun. Bij sommige gebeurtenissen weet je nog precies waar je was, in dit geval weet ik nog precies waar ik was toen ik Starálfur voor het eerst hoorde. Namelijk op bezoek bij een landelijk radiostation, de techneut en ik waren bij de eerste tonen meteen om. Het enveloppe album meteen aangeschaft en een paar weken erna zag ik ze bij Crossing Border live (op 3voor12 nog steeds na te beluisteren!). Van begin tot einde prachtig, maar deze steekt er een klein beetje bovenuit:
Vanuit de zetel genieten van het ijslandse landschap en fijne muziek! Aanstaande donderdag kan dat want dan zend Canvas vanaf 23.40 uur Heima uit. De film die ik eind vorig jaar ook al zag van de band die toch wel een erg productief anderhalf jaar hebben gehad. Namelijk het uitbrengen van twee albums (Hvarf-Heim en Með suð í eyrum við spilum endalaust), een documentaire (Heima), een groots concert mee opzetten in Reykjavik (Náttúra) en de echte doorbraak bij het grote publiek. En gisteren gingen in London twee films in première waarin te zien is hoe ze hun laatste album opnemen in Reykjavik, Mexico, London en New York. Ook zijn er backstage opnames te zien van het opnemen van de Gobbledigook clip en repetities voor de tournee. De films geregisseerd door Nicholas Abrahams (hij maakte eerder een documentaire over Depeche Mode fans) zullen ook verschijnen op de deluxe editie van Með suð í eyrum við spilum endalaust die vanaf nu verkrijgbaar is.
Note to self: Hvarf-Heim en Heima eindelijk eens aanschaffen.
Haar. De één heeft teveel,de ander te weinig. Ik behoor niet tot de laatste categorie. Een jaar of twintig heb ik al ruzie met mijn ondefinieerbaar haar. Twee kappers konden er tot nu toe mee omgaan (en die waren beiden niet Nederlands of Chinees, ik heb nl. geen rechtlijnig haar met als consequentie dat geeneen kapsel wat me aangemeten word klopt). Ik had altijd middenlang tot lang half geboucleerd haar (behalve van 10-13 jarige leeftijd), maar 3 jaar geleden had ik genoeg van dat irritante haar en liet ik het kortwieken (dat was ook wel nodig na 12 jaar van geelblond tot Ronald mcDonald rood verven). Vorig jaar deze tijd bedacht ik me dat ik toch wel weer langer haar wilde en bij de eerste poging de kapper dat uit te leggen ging het goed en was ik tevree. Tot Mei dit jaar dus, want ipv een model waardoor mijn haar enige vorm had bij het groeien knipte de kapster mijn haar af (weg 5 maanden haar 'sparen'). Aangezien ik tot het type snelgroeiend haar behoor was het uithuilen en opnieuw beginnen. Tot afgelopen zaterdag dus, want terugkerend naar de kapper van vorig jaar heeft ook hij waarschijnlijk besloten dat ik kort haar moet hebben. Is het zo dat als je zegt dat je een pony wil je dan automatisch zegt, knip het maar helemaal af? Of is er een ongeschreven regel dat je boven je dertigste geen lang haar meer mag hebben? Niet dat het slecht geknipt is maar nadat ik me na 20 jaar eindelijk heb neergelegd bij mijn weerbarstige manen en ik dus voor de nonchalante look ga, komt het er nu op neer dat de krullen kwijt zijn en ik met mijn huidige kapsel zo een zakenmeeting kan voorzitten. Terwijl ik aan het uithuilen ben en op zoek naar mantelpakjes even dit:
En er komt geen kapper meer in de buurt van mijn haar het komende jaar! Mensen die net iets te lang niet naar de kapper zijn geweest zijn zowiezo cooler :)
Grijsgedraaid #3 3 Years, 5 Months & 2 Days in the life of ... Arrested Development. Favoriete nummers van het album de twee singles People Everyday en Mr. Wendal. Verder Fishin'4 Religion, Dawn of the Dreads, Washed Away en DE plaat op het album: Mama's always on Stage. Helaas kan ik geen linkje van de sample uit Snatch it back and hold it vinden, maar Hoodoo Man Blues staat nu wel in mijn lijstje linksonder. Meer info over het album.
Het nadeel van nogal bezeten zijn van nieuwe muziek is dat je soms denkt hey kwam ik dat nummer vorig jaar of een paar maanden geleden ook al niet vaker tegen en is het weer opnieuw uitgebracht dan? Op het moment heb ik dat met Paris van Friendly Fires, 5 Years Time van Noah and the Whale en Paper Planes van M.I.A. Och ja de platenindustrie en de nasjokkende radiozenders.
In de jaren 80 scoorde Sam Brown er een grote hit mee (tegenwoordig zit ze in Jools zijn orchestra), nu is het opnieuw opgenomen door Hafdis Huld voor een TV-commercial.
en dan bedoel ik echte straffe madammen niet die van de bontjas! Inmiddels hebben de StuBru dames de zender overdag bijna geheel overgenomen met Sofie (ik vond haar in samenwerking met Peter beter maar aangezien ik ook drie keer per dag met wondere wereld gedachten zit is het programma toch zeker de moeite waard), Ayco (wat een stem en programma op zondag) en Siska (mag zij niet de ochtend doen?). Dus het kan wel, vrouwen met radiostemmen die muziekradio maken. Luister ook eens naar Nemone op 6Music of Annie Mac (op Radio 1). Vroeger vond ik oa. Floortje Dessing en Zoë Ball redelijk prettige stemmen hebben en daarvoor had je natuurlijk Meta de Vries en Tineke de Nooij. Vele gesprekken heb ik er al met diverse mensen over gehad waarom mannenstemmen vaak prettiger over komen op de radio en zelf denk ik dat het oa. met de bas in de stem te maken heeft.