The Kids are Alright ...
behalve tijdens de coopertest. Zojuist was ik in het bos(je) waar ik sinds de peutertijd regelmatig hardlopend, wandelend, paardrijdend, boom klimmend (met hoogtevrees) en hek vervend bezig was. Wie er nu ook waren was een klas van de naastgelegen middelbare school. En soms zijn tieners nog precies hetzelfde als 17 jaar geleden, want terwijl de gymleraar niet kijkt gaan ze nog steeds wandelen, vragen de meisjes nog steeds 'Meneer mag ik naar de WC'(en trapt de meneer in kwestie er nog steeds in) om vervolgens een halve gymles niet terug te keren, hebben ze nog steeds rode koppies en dezelfde soort vreselijke schooloutfits aan.
Wat er dan wel veranderd is? Het bos(je) zelf (ivm bouwwerkzaamheden in de buurt) waarvan ik vrees dat het over 5 jaar nog twee m2 is, de paarden, ezels en schapen zijn verdwenen, mijn geschilderde hekwerken ook, een gigantische afvalberg is erbij gekomen en de gemiddelde gymleraar is tegenwoordig jonger dan mij.
Maar er is vooral het besef dat het 'mijn' bos niet meer is.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage